مهسا هستم ساکن شهرستان دشتیاری و تحصیلاتم را هم در همان جا گذرانده ام.
در آزمون ۱۴۰۳ موفق به پذیرش در رشته پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه شدم.
در دنیا و در خودم تجسم عشق را دیدم. آفریدگارم به من مهر و لبخند عطا کرد و این همان نعمت بزرگ الهی است که همه گنجینه های معرفت را به رویم گشود.
در کودکی همه چیز ساده انگارانه پیش می رفت و حتی رسیدن به آرزوهای بلند ممکن بود. کم کم در گذر عمر دنیایی را شناختم که فراتر از دیوارهای شهر کوچکم بود. اماها و اگرها، کاستی ها، تردیدها و حسرت ها آمدند و سقف آرزوها را کوتاه کردند، اما ناگهان نوری بر این کاستی ها تابید، نور امید، نور انگیزه، نوری که همه چیز را ناب و درخشان کرد.
عناصر یاس برانگیز خود موتور حرکتی شد که پستی ها و بلندی ها را طی کند و با عبرت ها و الگوها قله های امید و آرزو را فتح کند.
روزگار را گذراندم و کم کم معنای زندگی را یافتم.
غم دیگران غمم و شادیشان شادی ام شد، امید و ذوقم با حال دیگران گره خورد.
قدر لحظات زندگی را فهمیدم و حیفم آمد ثانیه ای مکث کنم، دانستم عمر گرانم شایسته زیبا زیستن است، دیدم رنج ها و سختی ها در زمان مناسب به کمکم می آیند، رنج ها شادیهایم را بزرگ‌کردند و بابت گله از آنها خجل شدم.
مهر را دیدم، عشق را دیدم، از دل لبخندها و دستهایی که سخاوتمندانه به سویم روان شد، برخاستم، قد علم کردم و ادامه دادم.
چراهای ذهنم کمکم به باورها مبدل شدند که یاری رسانم و با هم پیش رویم، امیدها و آرزوهایمان را بهم گره زنیم و جلو رویم.
شاید چراغی باشم برای دختران سرزمینم، دختران بلوچ که با انواع کمبودها، استوار و امیدوار با همین چراغهای کوچک روزی این راه را به آسمانی پر ستاره، نورانی و درخشان بدل خواهند کرد.
انجمن یاران آرزوی موفقیت های روز افزون را برای تمامی دختران دشتیاری دارد.